به گزارش روابط عمومی نیروی انسانی، از کوچ آخرین گروه عشایری که در مسیر خود از روستای «آب‌زلی» دشت سوسن خوزستان می‌گذشتند و مدتی در این روستا ماندگار بودند، 30 سال می‌گذرد. به گزارش همشهری آنلاین، مهاجرت روستاییان اسم روستا را هم به خاطره‌ها سپرد. حالا مدتی است یکی از همین عشایر که شهرنشینی و سکونت در ایذه را 3 دهه پیش انتخاب کرده بود، کاری کرده کارستان و اسم روستا را با راه‌اندازی بومگردی، احیای مشاغل بومی و مهاجرت معکوس بر سر زبان‌ها انداخته‌است. «ذوالفقار مهدی‌پور» دانش‌آموخته رشته مهندسی برق است که مدتی هم در ایذه تجربه چرخاندن آتلیه عکاسی در ایذه را داشته. او با راه‌اندازی بومگردی عشایر توانسته است 40 خانوار را که همگی از فرزندان یا نوادگان همان عشایر دشت سوسن هستند به روستا بازگرداند و هر یک به کاری مشغول باشند. مهدی‌پور این روزها پیگیر مراحل اداری برای تشکیل دهیاری روستا و افزایش جمعیت روستاست. تجربه زندگی عشایری روستای آب زلی دشت سوسن خوزستان بعد از 3 دهه سکوت حالا رونق گرفته است و 40 خانوار به روستا بازگشتند؛ روستایی که رونق گرفتنش به راه‌اندازی بومگردی عشایر پاپیلا وابسته است. ذوالفقار مهدی‌پور 60 سال را رد کرده است و روزگاری را به یاد دارد که همراه با خانواده عشایری خود به دشت سوسن می‌آمدند. او هم با خالی شدن روستا راهی ایذه شد و سال‌ها در رشته مهندسی برق کار کرد و با هنر عکاسی و فیلمبرداری هم روزگار گذراند، اما همیشه فکر روستا با او بود. مهدی‌پور به همشهری می‌گوید: «تصمیم گرفتم به روستا برگردم و کاری انجام بدهم. من زندگی عشایری را تجربه کرده‌بودم و دوست داشتم دوباره آن شور و زندگی در روستا را زنده کنم. یادم هست آن زمان عشایر تولید کننده بود و به غیر از کبریت و قند و چای هیچ چیز دیگری از شهر نمی‌خریدیم. تصمیم گرفتم دوباره همان رونق را به روستا بازگردانم.» مهدی‌پور برای تحقق این تحول تصمیم می‌گیرد چراغ بومگردی عشایر در روستا را روشن کند. او ادامه می‌دهد: «بومگردی عشایر نه فقط به این معنی است این مسیر کوچ عشایر بوده، بلکه تمام تولیدات عشایر از دامپروری و کشاورزی تا صنایع دستی و تولید سیاه چادر توسط روستاییان انجام می‌شود و مسافران بومگردی با نوعی زندگی عشایر هم آشنا می‌شوند.» ظرفیت‌های روستا «پاپیلا» به معنای پایه‌های پل و یک اسم محلی است. بومگردی پاپیلا ظرفیت پذیرایی از هفتاد مسافر را دارد، علاوه بر داشتن امکانات رفاهی، دارای برنامه‌های تفریحی گوناگون مانند اسب‌سواری، قایق‌سواری، دوچرخه‌سواری هم هست. مهدی‌پور می‌گوید: «وقتی آوازه این بومگردی در اطراف پیچید، افرادی داوطلب شدند به روستا بازگردند و کار را شروع کنند که پدر یا پدربزرگشان از عشایر همین محل بودند و در واقع به نوعی علاقه قلبی به احیای روستا داشتند.» تاکید روستاییان بر احیای جنبه‌های گوناگون فرهنگی و سنتی محلی است و از مهمانان با غذاهای سنتی پذیرایی می‌شود. پرورش دام و طیور در روستا رونق گرفته و تولید لبنیات محلی را برخی از اهالی بر عهده دارند. بعضی دیگر هم به پخت نان محلی و غذاهای محلی مثل خورش ریواس، آبگوشت بختیاری، نان بلوط و ... مشغول هستند. مهدی‌پور درباره نام روستا می‌گوید: «زلی به معنای زالو است و زالو درمانی در این روستا سابقه دیرین دارد. قصد داریم با این ظرفیت هم اشتغالزایی کنیم ولی هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم.» او درباره تولید گیاهان دارویی روستا هم توضیح می‌دهد: «کشت گیاهان دارویی هم به خوبی در روستا انجام می‌شود. برخی خوراک‌ها هم خاصیت درمانی دارند، مثل نان بلوط که برای درمان معده بسیار مفید است. این موضوع نیز ظرفیت خوبی برای اشتغالزایی در روستا و حضور تعداد خانوارهای بیشتر در روستاست.» مهدی‌پور این روزها بیشتر به دنبال کاری اداری برای دریافت تسهیلات است تا کارهای بزرگتری برای رونق انجام دهد. می‌گوید: «نخست اینکه رونق روستا به زیرساخت وابسته است. مثلا یک مسیر 12 کیلومتری راگر آسفالت شود از اصفهان تا دشت سوسن به اندازه 2 ساعت و نیم کوتاه‌تر می‌شود و دسترسی مسافران راحت‌تر می‌شود. بعد از اینکه دهیاری روستا تشکیل شد به فکر طرح هادی روستا هستیم. راه‌اندازی جشنواره‌ها در روستا را هم در دست داریم.» او معتقد است در روستا تا بخواهی کار هست اما در شهر بیکاری. می‌گوید: «روزی 8 اتوبوس افراد را برای کار از ایذه به سمت عسلویه می‌برد. اگر در شهر کار نیست در روستا پر از کار است و احیای روستا باعث قوت قلب می‌شود.» اشتغالزایی با گردشگری آبی بخش سوسن در ۴۵ کیلومتری شمال شرقی ایذه قرار دارد. دشت سوسن، دارای طبیعتی زیبا و بکر است و رودخانه کارون ۶۰ کیلومتر در امتداد آن جریان دارد و دشت را به دو بخش غربی و شرقی تقسیم کرده است. ویژگی‌های طبیعی و تاریخی این منطقه که سالانه هزاران نفر به آن سفر می‌کنند، زمینه مناسبی برای گسترش گردشگری در آن است. ولی کمبود امکانات و زیر ساخت ها سبب شده است که پیشرفت چندانی در این زمینه حاصل نشود. مهدی‌پور می‌گوید: «بخش سوسن شرقی 60 روستای عشایری دارد. رودخانه کارون در نزدیکی بومگردی است و می‌توانیم گردشگری آبی را هم داشته‌باشیم تا هم گردشگران بیشتری به این روستا بیایند و هم اشتغالزایی انجام شود.»
اتمام خبر
