به گزارش روابط عمومی نیروی انسانی، چالش هایی که اقتصاد چین با آن مواجه است، کافی است که او را نگران سازد
چین مرا می ترساند
پل کروگمن اقتصاددان امریکایی نه تنها از آمار و داده های فراوان و بزرگ اقتصادی چین هیجان زده نشده است بلکه اعلام کرد که چین مرا می ترساند. برای پل کروگمن، چالش هایی که اقتصاد چین با آن مواجه است، کافی است که او را نگران سازد.
به گزارش سی ان ان، پل کروگمن اقتصاددان امریکایی و برنده نوبل اقتصاد که در اجلاس مالی آسیایی در هنک گنک شرکت کرده بود، دیروز در سخنرانی اش در توضیح اینکه چرا چین او را می ترساند گفت: ترسم از این نیست که سیاست های اقتصادی اشتباه بودند بلکه حجم بالای تعدیل در چین است که مرا می ترساند.
کروگمن گفت، تغییراتی که چین نیاز دارد که اجرا کند- از اقتصادی که موتورش با سرمایه گذاری روشن می شود به اقتصادی که مصرف، موتورش است- بسیار مشکل خواهد بود. از طرف دیگر دولت احتیاج دارد که سریعا کارهایی انجام دهد که از افول اقتصادی شدید اجتناب کند.
چین سه دهه است که از رشد دو رقمی برخوردار بوده است، رشدی که در حال حاضر به نظر پایدار نمی آید. رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال های اخیر هشدارهای لازم را داده است، مثلا رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در 2014، حدود 7.4درصد بود که کندترین نرخ رشد در 24سال اخیر بوده است.
این امر که این دوره انتقالی و گذار در چین موجب رکود وحشتناکی نشده، بسیار عجیب است. کروگمن گفت، من فکر می کنم که سرمایهگذاری در حال کاهش است و طول هم خواهد کشید که به ازای این کاهش مصرف به سطحی برسد که به موتور اقتصاد تبدیل شود. در نظر کروگمن اینکه چگونه دولت بتواند اصلاحات را مدیریت کند، بسیار اهمیت دارد.
نگرانی های اصلی کروگمن اینها هستند:
کاهش نیروی کار
کروگمن معتقد است، یکی از چالش های اصلی چین، بحران جمعیتی این کشور است که اساسا نتیجه سیاست تک فرزندی در چین است. چین میلیون ها کارگر را از مناطق روستایی به مناطق شهری منتقل کرده است تا بیشتر مولد باشند. با این حال هنوز کارگر بیشتری مورد نیاز است.
به نظر کروگمن چین در رشد اقتصاد مدرنش که خارج از روستاها شکل گرفته، بسیار موفق بوده است. اما نیروی کار موثر، یعنی جمعیتی که به لحاظ سنی، نیروی کار محسوب می شود، در حال کاهش است.
میزان مصرف، مصرف کنندگان
چین، جامعه یی شناخته می شود که بالاترین میزان پس انداز را دارد. کروگمن می گوید، این عادت هرچند برای اقتصاد خانواده خوب است اما دولت به مردمی نیاز دارد که سر کیسه را شل کرده و خرج کنند و به این وسیله رشد اقتصادی را موجب شوند.
البته کروگمن عادت یا فرهنگ پس انداز یا عقل معاش را یک «مشکل» نمی داند. او می گوید، سیاست هایی (علاقه به پس انداز وجود دارند که می توانند تغییر (تشویق به مصرف) کنند.
وی همچنین می افزاید، اگر پکن علاقه مند است که اقتصادی مصرف گرا داشته باشد یا اقتصادی که مصرف، موتور آن باشد، دولت باید بخشی از سود صنایع و تولیدات را به جیب کارگران واریز کند.
یک امکان دیگر این است که یک نظام حمایتی اجتماعی قدرتمندی ایجاد کند که این نیاز را برای شهروندان که پول برای خدمات پزشکی اضطراری پس انداز کنند، از بین ببرد. جامعه یی که لازم نباشد مردم سر راهشان به بیمارستان، جلو عابربانک توقف کنند، جامعه یی خواهد بود که مصرف می کند.
همواره به آمار و ارقام اعتماد نکنید
شاخص های اقتصادی همواره تصویر کاملی به شما نمی دهند، به خصوص در مورد چین، این آمار به نظر کروگمن خیالی آمده است تا واقعی. نبود آمار دقیق و به موقع، دنبال کردن رشد اقتصاد چین را دشوار می سازد. با اینهمه کروگمن در مورد عملکرد چین در درازمدت اطمینان دارد. وی می گوید من فکر میکنم آینده به اقتصاد چین تعلق دارد اما این آینده، آینده کمی دورتر از چیزی است که ما فکر می کردیم.
بدترین رشد اقتصادی چین در 2014
سخنان کروگمن در حالی است که آمار نشان می دهد که اقتصاد چین در سال2014 بدترین نرخ رشد اقتصادی را در 24سال اخیر داشته است. عملکردی که عمق چالش هایی را نشان می دهد که دومین اقتصاد بزرگ جهان با آن موجه است.
تولید ناخالص داخلی در این کشور در سال2014 تنها 7.4درصد رشد پیدا کرده است. این در حالی است که دولت رشد 7.5درصدی در تولید ناخالص داخلی را هدف خود اعلام کرده بود. با اینهمه دولت اعلام کرده است که آنها می توانند با رشدی کمتر از هدف دولت هم کنار بیایند. در واقع نرخ رشد چین هنوز از بسیاری اقتصادهای مهم سریع تر است.
چین در سه دهه گذشته سالانه حدود 10درصد رشد اقتصادی را تجربه کرده است و این رشد چین را به سطح دومین اقتصاد بزرگ جهان ارتقا داد. اما در حال حاضر کندی این رشد، به نظر تحلیلگران نگران کننده می آید. هرچند به نظر عده یی دیگر از اقتصاددانان مانند کروگمن، آنچه در مورد چین نگران کننده است، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی این کشور نیست بلکه توفیق این کشور در تغییر جهت اساسی در اقتصاد است.
تولید ناخالص داخلی هنور جامع ترین معیار برای اندازه گیری سلامت اقتصادی یک کشور است و معیار مهمی برای اینکه اقدامات اصلاحی دولت را در دومین اقتصاد جهان و نیز تغییر جهت این کشور به سمت اقتصاد مصرف محور مشاهده کرد.
منبع: روزنامه تعادل
اتمام خبر
