به گزارش روابط عمومی نیروی انسانی، به همت نیکوکاران مرکز خیریه کوثر و با راه‌اندازی کارگاه خیاطی، جمعی از بانوان سرپرست خانوار محله تهرانپارس توانمند شدند. ناگفته پیداست که در پس همین یک خط خبر، ماه‌ها و حتی سال‌ها همت و تلاش گروهی خیران و افراد نیکوکار نهفته است. همشهری آنلاین - پریسا نوری: برای روایت گوشه‌ای از این تلاش، در یک صبح سرد زمستانی سری به کارگاه خیاطی زدیم در یکی از کوچه‌های فرعی محله تهرانپارس زدیم. کارگاه خیاطی در زیرزمین ساختمانی قدیمی است. از بالای پله‌ها صدای چرخ‌های خیاطی که لحظه‌ای فروکش نمی‌کند، نوید حضور بانوان و رونق کسب و کارشان را در خود دارد. ۶ خانم جوان تا میانسال پشت چرخ‌ها نشسته‌اند و یکی دو نفر هم سرگرم برش پارچه چادر مشکی هستند. در گوشه‌ای از اتاق، سفارش‌های آماده مشتریان روی چوب‌لباسی ردیف شده‌اند. «منصوره زمان تهرانی کیا»، مدیر کارگاه و از بانیان خیریه کوثر، از شکل‌گیری کارگاه خیاطی می‌گوید: «از سال ۹۲ یک مرکز خیریه کوچک و محلی راه‌اندازی کردیم و حدود ۷۰ بانوی سرپرست خانوار را که هر کدام به نوعی نیازمند به حساب می‌آمدند تحت پوشش گرفتیم. مددجوها مشکلات متفاوتی داشتند، یکی همسرش محکوم به حبس ابد بود، یکی بیمار بود و دیگری همسرش فوت کرده بود.» او ادامه می‌دهد: «با کمک خیران و نیکوکاران محله و همکاری بنیاد نیکوکاری احسان، علاوه بر سبد کالا که در مناسبت‌های مذهبی و اعیاد توزیع می‌شد، مقرری ماهانه در نظر گرفتیم که تا حدودی برای گذران زندگی کمک‌حالشان باشد. همچنین مثل سایر خیریه‌ها، نیکوکاران محله در رفع مشکلات درمانی، تامین هزینه دارو و پوشاک، اهدای کارت نان، تهیه لوازم خانه و... و... کمک می‌کردند.» این بانوی نیکوکار که به گفته اهالی، زندگی‌اش را وقف خدمت به نیازمندان کرده، نقطه عطف فعالیتشان را راه‌اندازی این کارگاه می‌داند: «۳ سال پیش به این نتیجه رسیدیم که ما باید به جای ماهی گرفتن، ماهیگیری را به این افراد یاد بدهیم. برای همین این کارگاه خیاطی را با کمک آقای جعفر طاهری، مدیر خیریه کوثر، و همکاری بنیاد نیکوکاری احسان، راه‌اندازی کردیم.» دوخت انواع چادر، مانتو، ملحفه، پرده و تعمیرات خیاطی بخشی از فعالیت‌هایی است که در این کارگاه انجام می‌شود. این بانوی نیکوکار می‌گوید: «علاوه بر خانم‌هایی که نوبتی به کارگاه می‌آیند و سفارش‌های مشتری‌ها را انجام می‌دهند، چند نفر از بانوان که فرزند کوچک دارند یا ناچارند برای پرستاری از همسر بیمارشان در خانه بمانند، کارها را در خانه انجام می‌دهند.» فراهانی یکی از بانوان سرپرست خانواری است که همسرش را در تصادف رانندگی از دست داده و به تنهایی بار زندگی خود و دو کودکش را به دوش می‌کشد او به دعوت خانم تهرانی مدتی است در کارگاه خیاطی مشغول به کار شده: «قبلا خیاطی بلد بودم، اما حرفه‌ای نبودم. یک چرخ‌خیاطی ساده دارم که با آن ملحفه و روبالشی و پرده ساده می‌دوختم. وقتی خانم تهرانی پیشنهاد کار در اینجا را دادند خیلی خوشحال شدم.» او در حالی که مشغول دوخت مانتویی با طرح اسلامی است، می‌گوید: «دوخت مانتو و چادر را اینجا یاد گرفتم. یک خانمی که مزون دارند هم قرار است بیایند و دوخت لباس مجلسی را یادمان بدهند.» از درآمد خیاطی می‌پرسیم، می‌گوید: «خدا را شکر اگر سفارش زیاد باشد، درآمدمان بد نیست. هر چند اگر مشتری‌ها هم کم باشند خانم تهرانی هوایمان را دارد و نمی‌گذارد دستمان خالی بماند.» نفسی تازه می‌کند و ادامه می‌دهد: «فکر کنم اگر دوخت لباس مجلسی هم یاد بگیریم درآمدمان بیشتر می‌شود.» به همت «جعفر طاهری»، مدیر مرکز نیکوکاری، علاوه بر کارآفرینی و کمک به معیشت بانوان سرپرست خانوار، صندوقی برای وام‌های فوری و ضروری در مرکز نیکوکاری تاسیس شده که به نیازمندان وام‌های قرض‌الحسنه ۵ و ۱۰ میلیون تومانی پرداخت می‌کند. «ناصر دیبایی»، از نیکوکاران محله که امور حسابداری صندوق را بر عهده گرفته است، می‌گوید: «به لطف خیران و نیکوکاران، صندوق قرض‌الحسنه کوثر گردش مالی خوبی دارد و توانسته در طول یک سال به ۴۰ نفر از نیازمندان وام پرداخت کند.» دیبایی که به گفته اهالی، مویش را در کارهای خیر سپید کرده فرزندان بانوان سرپرست خانوار را از یاد نبرده و در روز تولدشان هدیه‌ای برایشان تدارک می‌بیند.
اتمام خبر
