به گزارش روابط عمومی نیروی انسانی،
مشخصه های اساسی شرکت های نوآور
آنچه موجب نوآور بودن یک شرکت می شود چیست؟ مسلما یک
ابتکار خلاقانه کافی نیست. اینکه لغت نوآوری در شرکت یا وب سایتی به شکل
شعار وجود داشته باشد، کفایت نمی کند...
به علاوه این مقاله نشان می دهد که هرگونه
تمرکز بر نوآوری به عنوان هدف، می تواند زیانبار باشد. خلاقیت، ابزاری است
که توانایی دستیابی شرکت ها به اهداف راهبردی منحصربه فردی را فراهم
می سازد.
در این مقاله، هفت مشخصه اساسی شرکت های نوآور ارائه می شود. شما می توانید
چگونگی عملکرد شرکت خود را به کمک این مشخصه ها ارزیابی کنید.
1- راهبرد مناسب و منحصربه فرد
مسلما بارزترین مشخصه یک شرکت نوآور حقیقی، دارا بودن یک راهبرد مناسب و
یکتا است. همه ما می دانیم که شرکت هایی مانند اپل، فیس بوک و گوگل به همین
روش عمل می کنند. زیرا راهبردهای شفاف و بی پایانی را خلق می کنند و این
روند همواره ادامه دارد. ممکن است یک شرکت نوآور کوچک تر در سطح جهانی مطرح
نباشد؛ اما مدیران، کارمندان، شرکای تجاری و مشتریان آن، همگی درک شفافی
از روش کار شرکت دارند. اگر شرکتی دارای راهبرد منحصربه فرد بارزی نباشد،
نوآور نخواهد بود. راهبردهای کلی نظیر «بهترین بودن»، مسیر نوآوری را مانند
راهبردهای شفاف تری نظیر «کوتاه کردن مسیر دستیابی به فناوری ارتباطی تلفن
همراه»، «تولید ایمن ترین خودروهای جهان» یا «تحویل همه چیز به همه جا»
ارائه نمی دهند. اگر روش شما مبهم است یا در جهت متمایز ساختن شرکتتان در
بازار رقابت، موفق عمل نمی کند، باید هرچه سریع تر آن را تغییر دهید.
2- نوآوری، ابزاری جهت دستیابی به اهداف راهبردی است
شرکت های بسیار خلاق، به نوآوری به شکل یک هدف نمی نگرند؛ بلکه آن را
وسیله ای برای دستیابی به اهداف راهبردی می دانند. همان گونه که یک دوربین
عکاسی خوب، ابزاری ضروری است که به عکاس امکان می دهد تا تصاویر حرفه ای را
ثبت کند و همان طور که اره، وسیله اصلی کار نجار است، نوآوری نیز برای
شرکت های دارای بصیرت، ابزاری اساسی در راستای دستیابی به اهداف
راهبردی شان است. از این گذشته، اگر وب سایت های خلاق ترین شرکت های جهان
را بررسی کنید، می بینید آنها نوآوری های خود را با بوق و کرنا اعلام
نمی کنند، بلکه بیشتر به آگاهی جمعی می پردازند.
3- نوآوران، پیشتاز هستند
مساله ای که نوآوری، آن را بیش از هر چیز دیگری ارائه می دهد، پیشتازی در
کسب وکار است. هنگامی که شرکت ها برای دستیابی به اهداف راهبردی از نوآوری
بهره می برند، بدون شک پیشتاز در کسب وکارشان می شوند.
متاسفانه این همیشه به معنای موفق ترین یا سودآورترین بودن، نیست.
شرکت های کمی مانند وب سایت آمازون با ایجاد بسیاری از استانداردهای تجارت
الکترونیک، از آغاز، یک شرکت نوآور باشند.
از سوی دیگر، سال ها طول می کشد تا یک شرکت به سودآوری برسد. کورد (Cord)
یکی از خلاق ترین شرکت های خودروسازی جهان در دهه های 1920 و 1930 بود که
نوآوری های کارآمدی مانند انتقال دهنده نیرو به چرخ جلو و چراغ جلوی
اتوماتیک را عرضه کرد. اما هرگز موفقیت مالی چشمگیری به دست نیاورد و در
سال 1938 از چرخه تجارت خارج شد. درحالی که شرکت های نوآوری مانند اپل و
گوگل به دلیل خلاقیت شان از نظر اقتصادی نیز موفق بوده اند. خلاصه کلام
اینکه نوآوران، پیشتازند اما همیشه سودآور نیستند.
4- عمل گرایی نوآوران
اغلب شرکت های تجاری دارای کارمندان خلاق با ایده های فراوان هستند. حتی
تعدادی از این ایده ها متناسب با نیازهای شرکت هستنند. اما آنچه نوآوران را
از افرادی که می خواهند نوآور باشند متمایز می سازد، این است که آنها،
ایده ها را به مرحله عمل درمی آورند. شرکت های خلاق اندکی وجود دارند که
درباره ایده ها بیشتر از اجرای آنها گفت وگو کنند.
5- امکان شکست وجود دارد
بنا به استدلال بومگاردنر، مهم ترین مولفه فرهنگ کسب وکار برای یک شرکت
نوآور این است که به کارمندانش آزادی و شهامت مواجهه با شکست را بدهد. اگر
کارمندان باور داشته باشند که می توانند بدون در خطر افتادن موقعیت
شغلی شان با شکست روبه رو شوند، گرایش بیشتری به اجرای پروژه های خلاقانه و
پرخطری که می توانند امتیازهای بالقوه بسیاری برای شرکت هایشان به ارمغان
بیاورند، نشان می دهند. به عبارت دیگر، درصورتی که کارمندان باور داشته
باشند که حضور آنها به عنوان بخشی از یک پروژه شکست خورده، برایشان
پیامدهای شغلی به بار خواهد آورد، از خطر کردن و بنابراین از نوآوری مانند
یک بیماری مهلک اجتناب می کنند.
مهم تر از همه اینکه، اگر مدیران ارشد هنگام شکست، پاداش در نظر بگیرند،
کارمندان گرایش بیشتری پیدا می کنند تا قبل از اینکه آن شکست موجب خسارت
بیشتری شود، پروژه ها را به شکل منظم ارزیابی کنند و پروژه های ناموفق را
متوقف سازند.
این امر موجب می شود که منابع و بودجه، آزاد شده و به تلاش های خلاقانه
جدید اختصاص یابند. به هر حال، در کسب وکاری که امکان شکست وجود نداشته
باشد، کارمندان معمولا پروژه های ناموفق را ادامه می دهند و حتی به این
امید که پروژه با گذشت زمان به موفقیت خواهد رسید، بیشتر در امور مالی
سرمایه گذاری می کنند. در این صورت، خسارت ها افزایش می یابند و اعتبار
شرکت از بین می رود. بنابراین شرکت هایی که بابت شکست مجازات در نظر
نمی گیرند و حتی افراد را تشویق می کنند، اغلب کمتر از آنهایی که مانع شکست
می شوند، ناموفق هستند.
6- محیط سرشار از اعتماد
شرکت های نوآور، محیطی مملو از اعتماد برای کارمندانشان فراهم می کنند.
نوآوری، ریسک قابل توجهی به همراه دارد. ایده های بسیار خلاق، در ابتدا
احمقانه به نظر می رسند. اگر کارمندان نگران مسخره شدن به دلیل تبادل
ایده های نامتعارف باشند، چنین نظراتی را با کسی مطرح نمی کنند. به این
ترتیب، اگر کارمندان از سرزنش شدن بابت مشارکت در پروژه های ناموفق هراس
داشته باشند، مشارکتی نخواهند داشت (گزینه شماره 5 را در بالا ملاحظه
کنید).
هنگامی که کارمندان به یکدیگر اعتماد نداشته باشند، ناچارند که همیشه به
اطرافشان دقت کنند و آن را زیرنظر داشته باشند. اگر آنها واهمه داشته باشند
که ممکن است مدیران، ایده هایشان را دزدیده و به عنوان نظرات خود مطرح
سازند، افکارشان را با کسی درمیان نمی گذارند.
از سوی دیگر، در صورتی که کارمندان باور داشته باشند که می توانند بدون
هیچ ترسی، مسوولیت ریسک ها را به عهده بگیرند، اینکه از ایده های نامتعارف
استقبال می شود، اینکه مدیران از نظرات آنها حمایت می کنند و به آنها بابت
چنین افکاری بها می دهند، آنگاه این کارمندان می توانند خلاق باشند،
ایده ها را به مرحله اجرا درآورند و شرکت را به سوی نوآوری هدایت کنند.
به طور خلاصه، هنگامی که افراد در یک سازمان به یکدیگر و به سازمانشان
اعتماد داشته باشند، خلاقیت و نوآوری توسعه می یابد.
7- استقلال
همراستا با مساله اعتماد، استقلال فردی و گروهی نیز، یکی از مولفه های
اساسی نوآوری است. هنگامی که اهدافی شفاف با آزادی عمل به افراد و گروه ها
ارائه می شود تا مسیر خود را جهت دستیابی به آن اهداف بیابند، زمینه مساعدی
برای نوآوری ایجاد می شود.
اما درصورتی که مدیران همیشه مراقب اعمال افراد زیردست خود باشند و همه
حرکات آنها را به دقت کنترل کنند، ایده های شخصی و خلاقیتی که لازمه نوآوری
است، سرکوب می شود. آنچه که مسلم است، استقلال دادن به کارمندان احتمالا
موجب پیش آمدن اشتباهاتی توسط آنها و برگزیدن روش های نامناسبی برای
دستیابی به اهداف می شود. در بدترین صورت قضیه، آنها از خطاها و ناکارآمدی
هایشان درس می گیرند و در بهترین حالت، روش های تازه و مناسب تری را جهت
تحقق بخشیدن به اهداف کشف می کنند.
مهم تر از همه اینکه اگر شرکت ها افراد باهوش، توانمند و خلاق را استخدام
کنند و به آنها در جهت حل مشکلات، آزادی عمل دهند، در این صورت آنها بهترین
راهبردها را یافته و اجرا می کنند و با این کار، نوآوری را بهبود بخشیده و
نهایتا موجب پیشرفت کل سازمان می شوند.
نظر شما چیست؟
در این مقاله، هفت مشخصه اساسی یک شرکت نوآور به شما ارائه شد. شما در این
مورد چگونه می اندیشید؟ عملکرد شرکت شما تا چه اندازه درست است؟ آیا مشخصه
اساسی دیگری هست که در اینجا ذکر نشده باشد؟
اتمام خبر
