به گزارش روابط عمومی نیروی انسانی، کمک به هم‌نوعان را از کودکی در خانواده‌ای که خیرخواهی رسم همیشگی‌شان بود یاد گرفت. در همان جمع خانوادگی به خرده حمایت‌های مالی و معنوی از افراد کمتربرخوردار عادت کرده بود، اما انگار این راضی‌اش نمی‌کرد. بالاخره ۱۵سال پیش تصمیم گرفت مقدمات ایده‌ای را که در ذهن داشت مهیا کند و طرحی نو دراندازد. همشهری آنلاین - زهرا بلندی: تا قبل از برداشتن اولین گام عملی برای اجرای ایده‌ای که در سر داشت، در فعالیت‌های خیرخواهانه‌ای که به شیوه‌های مختلف توسط پدر و مادرش انجام می‌شد مشارکت می‌کرد. از توزیع بسته‌های حمایتی بین نیازمندان تا ارائه کمک‌های مادی و معنوی دیگر. اما آرزوی قلبی «مریم خالقی» این بود که او هم روزی بتواند مانند والدینش به صورت مستقل فعالیت‌های خیرخواهانه را دنبال کند، آن هم در زمینه حمایت تحصیلی از بچه‌های بازمانده‌ازتحصیل. سال۱۳۸۶، وقتی ۲۵سال بیشتر نداشت، راه‌اندازی یک مؤسسه برای خدمت‌رسانی به بچه‌های آسیب‌دیده و بازمانده‌ازتحصیل به هدف اصلی‌اش تبدیل شد. نخستین فعالیت در این حوزه را با کمک کردن به اقشار آسیب‌دیده، چه به صورت فردی و چه گروهی، با همکاری مؤسسه‌های خیریه مختلف شروع کرد تا به رویای راه‌اندازی مدرسه خودش دست پیدا کند. تا قبل از سال۱۳۹۵ فعالیت‌هایش به همین شکل ادامه داشت تا اینکه با نوشتن یک پروپوزال درباره راه‌اندازی مؤسسه نهال برای حمایت از کودکان بازمانده‌ازتحصیل، مقدمات کار اصلی‌اش چیده می‌شود: «ابتدا همراه گروهی دیگر مدت کوتاهی در ارائه خدمات آموزشی، فرهنگی، درمانی، مهارت‌های زندگی، تغذیه و... برای بچه‌های بازمانده‌ازتحصیل کوره‌های آجرپزی شمس‌آباد مشارکت داشتم. در آن مدت با فضای حاکم در کوره‌های آجرپزی آشنا شدم. بعد از مدتی کوتاه با کودکان ساکن در کوره‌های آجرپزی دولتخواه جنوبی آشنا شدم و فعالیت جدی خود را ابتدا با ایجاد مؤسسه حمایت از کودکان بازمانده‌ازتحصیل نهال در سرای محله شهید کاظمی با حمایت از ۴۵دانش‌آموز آغاز کردم و فعالیت‌هایم از برگزاری دوره‌های تقویتی برای همه مقاطع تحصیلی گرفته تا لوازم‌التحریر و رفع سوءتغذیه و... خلاصه می‌شد، اما به مرور زمان تعداد متقاضیان بیشتر شد و نگرانی‌های من برای برقراری مؤسسه و برآمدن از پس مخارج بیشتر.» آن‌روزها کارش شده بود سرزدن و مکاتبه با اداره و نهادهای مختلف تا یک جای ثابت برای حمایت همیشگی از این بچه‌ها پیدا کند. تا اینکه از تیرماه سال۱۳۹۸ با حمایت شهرداری منطقه۱۹، مؤسسه نهال فعالیتش را به شکل مدرسه روزانه برای ۱۳۰دانش‌آموز اول دبستان تا پایه پنجم در مرکز پرتو میدان باران منطقه۱۹ ادامه داد. این دارنده مدرک لیسانس ادبیات فارسی و فوق لیسانس مدیریت اجرایی درباره جزئیات فعالیت‌های مدرسه مورد اشاره می‌گوید: «به طور کلی ارائه سرویس رفت و برگشت رایگان برای دانش‌آموزان، توزیع سبدهای کالا بین خانواده‌ها، ارائه مشاوره فردی و گروهی رایگان، ارائه خدمات آموزشی و معیشتی در حد خوراک و پوشاک و اقلام آموزشی به دانش‌آموزان، برگزاری کلاس‌های آموزشی، مهارتی و هنری مثل نقاشی روی سفال و چرم‌دوزی با فراهم کردن مواد اولیه و فروش آثار دانش‌آموزان در نمایشگاه‌های کارآفرینی و انجام معاینه‌های پزشکی مستمر برای دانش‌آموزان و ارائه خدمات درمانی به افرادی که دارای بیماری خاص هستند جزء مهم‌ترین خدمات این مرکز هستند که با همکاری ۵۰معلم داوطلب و خیران به کودکان کار و مهاجر در این مؤسسه انجام می‌شود.» هدف اصلی او حمایت از کودکان کار و بازمانده‌ازتحصیل بود، اما به مرور تعداد دانش‌آموزان ایرانی کمتر و کمتر شدند و جمع بچه‌های حاضر در این مدرسه به جمع بچه‌های مهاجر و افغانستانی تبدیل شد که اغلب مدارک اقامتی و هویتی ندارند. خالقی در این باره می‌گوید: «برخی از دانش‌آموزان را خودمان شناسایی کرده‌ایم و برخی دیگر خودشان با مؤسسه نهال آشنا شده‌اند و به اینجا مراجعه کرده‌اند و علاوه بر ادامه تحصیل، مورد حمایت‌های مختلف مؤسسه قرار گرفته‌اند.» نوجوانان مهاجر افغانستانی در حال تحصیل در اینجا، اغلب ساکن محله دولتخواه و کوره‌پزخانه‌های این حوالی هستند. آنها برای گذران زندگی خانواده در خانه یا کارگاه‌ها کارهای نامناسب با سن و سالشان انجام می‌دادند، اما پس از آشنایی با این مدرسه و کسب مهارت در رشته‌های مختلف هنری اکنون هنرمند خطاب می‌شوند و ضمن فروش آثار خود در مؤسسه نهال به صورت شخصی هم سفارش می‌گیرند و محصولات هنری تولید می‌کنند. آنطور که خالقی می‌گوید: «مثلاً سامره یکی از بچه‌های نوجوان اینجاست که پس از یادگیری دوره چرم‌دوزی خودش کیف‌های زنانه و مردانه چرمی تولید می‌کند و آنها را به صورت عمده در بازار به فروش می‌رساند یا فرزانه مهاجر ۱۵ساله دیگری است که در کنار تحصیل در این مدرسه با شرکت در دوره نقاشی روی سفال خودش به تولیدکننده بشقاب‌های سفالی تبدیل شده است.»
اتمام خبر
